مثل رود تسلیمم ناگزیر درفتن

مثل رود تسلیمم   ناگزیر درفتن 

شبنمی سحر خیزم روی برگ  تر  رفتن

راه روشنا پیداست در سکوت صد معناست

هر نفس سکوتم شد سمت عشق پر  رفتن

تو هنوز آنجایی بخت هرتماشایی

درهوای دیدارت کوه را سفر رفتن

 مرغ عاشقی آمد تارعشق در پودش

لب گشود با شادی با شما سفر رفتن

عصر دود وآهن شد اکتشاف برقی نو

برق چشمایت هم بدترین خبر رفتن

 حال عشقبازان راهر کسی نمی فهمد

در جنون زبی عقلی پر زنی زسر رفتن

تو نیامدی عشقم من هنوز بی تابم

ترس من زاین باشد سوی هرجگر رفتن